کار بزرگ علامه علی اکبر دهخدا در گردآوری و تألیف لغت‌نامهٔ دهخدا، که بزرگترین و جامع‌ترین لغت‌نامهٔ زبان فارسی است، اغلب با اثر ماندگار فردوسی، یعنی شاهنامه، مقایسه می‌شود.

دلایل این مقایسه عبارتند از:

• حجم و گستردگی کار: هر دو اثر، حاصل سال‌ها تلاش و کوشش بی‌وقفهٔ مؤلفان خود هستند. فردوسی حدود سی سال برای سرودن شاهنامه زمان صرف کرد، در حالی که دهخدا بیش از چهل سال از عمر خود را وقف تألیف لغت‌نامه کرد.
• اهمیت ملی و فرهنگی: هر دو اثر نقش بسزایی در حفظ و پاسداشت زبان و فرهنگ ایرانی داشته‌اند. شاهنامه با زنده نگه داشتن داستان‌ها و اساطیر کهن ایرانی، و لغت‌نامهٔ دهخدا با گردآوری و شرح واژگان زبان فارسی، هر دو به نوعی هویت ملی ایرانیان را تقویت کرده‌اند.
• تأثیرگذاری: هر دو اثر بر ادبیات و فرهنگ ایران تأثیر عمیقی گذاشته‌اند و الهام‌بخش نسل‌های بعدی شاعران و نویسندگان بوده‌اند.

به همین دلیل، برخی از محققان و ادب‌دوستان، علامه دهخدا را به خاطر این کار سترگ، «فردوسی ثانی» لقب داده‌اند.

علاوه بر فردوسی، در برخی موارد، عظمت کار دهخدا در تألیف لغت‌نامه، با تلاش دیگر بزرگان ادب فارسی مانند سعدی و نظامی نیز مقایسه شده است، اما مقایسه با فردوسی به دلیل حجم و گستردگی کار و تأثیر ملی آن، رایج‌تر و برجسته‌تر است.