معرفی طوطی کاکادو یا طوطی سفید کاکل زرد

کاکادوها، اعضای باشکوهی از خانواده طوطی‌سانان هستند که با تاج‌های رنگارنگ و متنوعشان شناخته می‌شوند. این تاج‌ها و رنگ بدن، ابزارهای اصلی برای تمایز گونه‌های مختلف کاکادوها هستند. همچنین، تفاوت‌های چشمگیری در اندازه بدن آن‌ها وجود دارد؛ طول بدن کاکادوها از ۳۰ سانتی‌متر تا ۷۰ سانتی‌متر متغیر است. محبوبیت کاکادوها از دیرباز به عنوان حیوانات خانگی بی‌نظیر، بسیار زیاد بوده است. در میان این خانواده، کاکادو سفید کاکل زرد به دلیل هوش بالا و خلق و خوی شاد و پرانرژی‌اش، به عنوان یکی از محبوب‌ترین طوطی‌های خانگی شناخته شده است.

اصالت طوطی کاکادو

طوطی کاکادو شامل ۲۱ گونه مختلف است که به خانواده Cacatuidae تعلق دارند؛ تنها خانواده در خانواده بزرگتر Cacatuoidea. این خانواده عمدتاً در ناحیه استرالیایی پراکنده شده که از فیلیپین و جزایر والاسا تا گینه نو، جزایر سلیمان و استرالیا را در بر می‌گیرد. کاکادوها با تاج برجسته و منقار خمیده‌شان شناخته می‌شوند. پرهای این طوطی‌ها به طور کلی تنوع رنگی کمتری دارند و به رنگ‌های سفید، خاکستری و سیاه محدود می‌شوند، اما تاج و دم آن‌ها ممکن است رنگ‌های متفاوتی داشته باشد. پرهای نر و ماده در بسیاری از گونه‌ها مشابه است. کاکادوها به طور متوسط بزرگ‌تر از سایر طوطی‌ها هستند، اگرچه cockatiel کوچک‌ترین گونه در این خانواده است.

خصوصیات طوطی کاکادو

کاکادوها پرندگانی بسیار پرتحرک، با هوش فوق‌العاده بالا و زیبایی بی‌نظیر هستند. آن‌ها توانایی تقلید صدا و صحبت کردن دارند، اما جذابیت اصلی آن‌ها در رفتارها و حرکات زیبا و جذابشان نهفته است. اگر با کاکادوها به درستی رفتار شود، آن‌ها به سرعت به صاحب خود علاقمند می‌شوند. بدن این پرندگان با پودری سفید پوشیده شده که پرهای آن‌ها را ضد آب می‌کند. کاکادوها لانه‌های خود را در سوراخ درختان می‌سازند و دو تا سه تخم می‌گذارند. هر دو جنس نر و ماده وظیفه خوابیدن روی تخم‌ها را بر عهده دارند و جوجه‌ها پس از بیست و پنج تا بیست و هفت روز از تخم بیرون می‌آیند و بین نه تا دوازده هفته طول می‌کشد تا جوجه‌ها آماده ترک لانه شوند.

مشکلات نگهداری طوطی کاکادو

کاکادوها به دلیل جیغ‌های بلند و خرابی‌هایی که می‌توانند به وجود آورند، گاهی مشکل‌ساز می‌شوند. اگر بدون نظارت از قفس خارج شوند، ممکن است به وسایل خانه آسیب بزنند یا با جویدن سیم‌های برق یا وسایل تیز به خود آسیب برسانند. این طوطی‌ها در برخی مناطق استرالیا به دلیل جمعیت زیاد، به عنوان آفت درختان و محصولات کشاورزی شناخته می‌شوند و کشاورزان برای کنترل آن‌ها از تفنگ یا مسموم کردن استفاده می‌کنند.

تفاوت جنس در طوطی کاکادو

کاکادوهای نر دارای چشمان سیاه هستند، در حالی که ماده‌ها چشمان قرمز یا قهوه‌ای دارند. جوجه‌ها و پرندگان نابالغ دارای عنبیه خاکستری تیره هستند و جثه، سر و منقار کوچکتری نسبت به بالغین دارند. طول عمر این پرندگان در اسارت و در شرایط مناسب بیش از ۷۰ سال گزارش شده است، در حالی که عمر کاکادوهای وحشی در طبیعت بین ۲۰ تا ۴۰ سال است.

ریخت‌شناسی طوطی کاکادو

کاکادوها عموماً طوطی‌های متوسط تا بزرگی هستند که طول آن‌ها بین ۳۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و وزن آن‌ها بین ۳۰۰ تا ۱۲۰۰ گرم است. گونه cockatiel، به طور قابل توجهی کوچکتر و باریکتر از سایر گونه‌هاست، با طول ۳۲ سانتی‌متر و وزن ۸۰ تا ۱۰۰ گرم. سر و گردن و تاج متحرک این گونه‌ها در بین بسیاری از گونه‌ها بسیار جذاب است. پاهای این گونه خاکستری و دارای ۴ انگشت است که دو انگشت میانی رو به جلو و دو انگشت بیرونی در پشت قرار می‌گیرد. منقار قوی کاکادوها به آن‌ها اجازه می‌دهد که دانه‌های آجیل را به راحتی بشکنند.

صدای طوطی کاکادو

کاکادوها از جمله طوطی‌های سخنگو هستند که با تمرین می‌توانند صحبت کنند. صدای کاکادوها بلند و خشن است و برای ارتباط با یکدیگر، هشدار دادن، نشان دادن خواسته‌ها و دفاع از لانه استفاده می‌شود. برخی گونه‌ها مانند کاکادو سیاه Carnaby دارای ۱۵ نوع تماس هستند، در حالی که دیگران تعداد کمتری دارند. برخی گونه‌ها علاوه بر ایجاد صدا، از زدن یک تکه چوب خشک بر روی درخت برای ایجاد صدا استفاده می‌کنند.

محل زندگی طوطی کاکادو

کاکادوها به صورت دسته‌جمعی پرواز می‌کنند و در کنار هم زندگی می‌کنند. این طوطی‌ها تک‌همسری هستند و در سوراخ‌های درختان زندگی می‌کنند. روند پاکسازی درختان قدیمی که دارای حفره‌ها هستند، باعث کاهش زیستگاه‌های کاکادوها شده است. برخی گونه‌ها خود را با شرایط جدید تطبیق داده و در مزارع و زمین‌های زراعی انسان‌ها زندگی می‌کنند، اما به خاطر آسیبی که به محصولات وارد می‌کنند، به عنوان آفت شناخته می‌شوند. برخی دیگر به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند که شرایط نگهداری خاصی نیاز دارند.

رفتار و عادات طوطی کاکادو

کاکادوها پرندگان روزانه هستند و برای تهیه غذا به نور نیاز دارند. آن‌ها پرنده‌های سحرخیزی نیستند و منتظر می‌مانند تا آفتاب محلی که قرار است به جستجوی غذا بپردازند، گرم شود. کاکادوها پرندگانی اجتماعی و شب‌نشین هستند و در گله‌های رنگارنگ و پرسر و صدا سفر می‌کنند. در زمان‌های سخت، ممکن است تا هزاران پرنده در یک گله جمع شوند. برای یافتن غذا، همه به صورت دسته‌جمعی روی زمین راه می‌روند و از علوفه‌ها و غلات تغذیه می‌کنن