انشا در مورد تو نیکی می کن ودردجله انداز

انشا در مورد تو نیکی می کن ودردجله انداز

مقدمه

ضرب‌المثل «تو نیکی می‌کن و در دجله انداز گه ایزد در بیابانت دهد باز» یکی از ضرب‌المثل‌های معروف فارسی است که به معنای نیکی کردن به دیگران، بی‌چشمداشت از آنان است، چرا که بازگشت این نیکی و احسان در نهایت به خود فرد است.

بدنه

این ضرب‌المثل در واقع بر این نکته تأکید دارد که نیکی کردن به دیگران، نه تنها باعث خوشحالی و رضایت خاطر آنان می‌شود، بلکه باعث افزایش نیک‌خواهی و مهربانی در جامعه نیز می‌شود. همچنین، نیکی کردن به دیگران، باعث جلب رضایت خداوند نیز می‌شود و در نهایت، خداوند نیز به فرد نیکی‌کننده پاداش خواهد داد.

نمونه‌های بسیاری از نیکی کردن به دیگران وجود دارد که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد. برای مثال، کمک کردن به یک فرد مسن برای عبور از خیابان، کمک کردن به یک فرد ناتوان برای حمل بار، کمک کردن به یک فرد گمشده برای پیدا کردن راه خود، و حتی یک لبخند ساده به یک فرد غریبه، همگی از مصادیق نیکی کردن به دیگران هستند.

نتیجه

نیکی کردن به دیگران، یک کار نیک و ارزشمند است که علاوه بر فواید مادی، فواید معنوی نیز دارد. بنابراین، همه ما باید در حد توان خود به دیگران نیکی کنیم و باعث ایجاد یک جامعه نیک‌خواه و مهربان شویم.

داستان در مورد تو نیکی می کن ودردجله انداز

روزی روزگاری، در زمان‌های قدیم، در شهر بغداد، مردی فقیر به نام محمد زندگی می‌کرد. محمد مردی نیکوکار و مهربان بود و همیشه به دیگران کمک می‌کرد. او هر روز مقداری از نان خود را می‌گرفت و آن را به دجله می‌انداخت.

روزی، خلیفه متوکل عباسی از این کار محمد مطلع شد و دستور داد که او را به نزدش بیاورند. متوکل از محمد پرسید که چرا هر روز نان خود را به دجله می‌اندازد. محمد پاسخ داد: “من شنیده‌ام که گفته می‌شود “تو نیکی می‌کنی و در دجله می‌انداز، خدا در بیابانت می‌دهد باز”. من هم می‌خواهم با نیکی کردن به دیگران، خدا را راضی کنم و پاداش آن را در آینده دریافت کنم.”

متوکل از سخنان محمد خوشش آمد و به او گفت: “تو مردی نیکوکار و مؤمن هستی. من به تو زمین‌های زیادی می‌بخشم تا بتوانی زندگی بهتری داشته باشی.”

محمد از این لطف متوکل بسیار خوشحال شد و از او تشکر کرد. او با زمین‌هایی که از متوکل دریافت کرده بود، کشاورزی را شروع کرد و به زودی ثروتمند شد. او همچنان به نیکی کردن به دیگران ادامه می‌داد و همیشه به یاد سخنی بود که گفته می‌شد: “تو نیکی می‌کنی و در دجله می‌انداز، خدا در بیابانت می‌دهد باز.”

آموزه:

این داستان به ما می‌آموزد که نیکی کردن به دیگران همیشه پاداش دارد، حتی اگر آن را در زمان حال نبینیم. اگر ما همیشه به دیگران کمک کنیم و خوبی را در جامعه رواج دهیم، در آینده حتماً پاداش آن را دریافت خواهیم کرد.

گسترش ضرب المثل تو نیکی می کن و در دجله انداز