هم خانواده عیب کلاس چهارم

هم خانواده عیب

کلمه «عیب» در زبان فارسی به معنای نقص، کاستی یا خطا است. این واژه ریشه در زبان عربی دارد و در ادبیات فارسی به مفهوم زشتی و بدی به‌کار می‌رود.

هم‌خانواده‌های کلمه «عیب»:

• عیوب: جمع کلمه «عیب» به معنای نقص‌ها یا کاستی‌ها.
• معیوب: صفتی برای توصیف چیزی که دارای نقص یا کاستی است.

مترادف‌های کلمه «عیب»:

• نقص: کمبود یا کاستی در چیزی.
• نقیصه: کمبود یا عیب در چیزی.
• کاستی: کمبود یا نقص.
• خطا: اشتباه یا لغزش.
• بدی: ویژگی منفی یا نامطلوب.
• زشتی: ناپسندی یا عدم زیبایی.
• تقصیر: کوتاهی یا اشتباه در انجام وظیفه.
• خرده: ایراد یا انتقاد جزئی.
• فساد: خرابی یا تباهی.
• عار: ننگ یا شرمساری.

متضادهای کلمه «عیب»:

• حسن: ویژگی مثبت یا خوبی.
• کمال: کامل بودن یا بی‌نقصی.
• مزیت: برتری یا ویژگی مثبت.
• فضیلت: برتری اخلاقی یا معنوی.
• خوبی: ویژگی مثبت یا نیکویی.
• زیبایی: ویژگی دلپذیر یا خوشایند.
• درستی: صحت یا صداقت.
• صحت: درستی یا سلامت.
• سلامت: تندرستی یا بی‌عیبی.
• پاکی: خلوص یا بی‌گناهی.

شناخت هم‌خانواده‌ها، مترادف‌ها و متضادهای کلمه «عیب» به درک بهتر معانی و کاربردهای این واژه در متون فارسی کمک می‌کند.

هم خانواده ناصر کلاس سوم