جمله سازی با شاعر کلاس دوم

شاعر مهربون با کلمه‌ها، مثل یه نقاش ماهر با رنگ‌ها، دنیای قشنگی رو تو شعرش می‌سازه.
وقتی شاعر خوشحال بود، شعرش مثل یه پرنده کوچولو، شاد و رها بود، انگار می‌خواست پرواز کنه.
شاعر غمگین یه شعر طولانی گفت که مثل یه رود آروم و غمگین بود و آخرش به دریا می‌رسید.
شاعر با یه عالمه ذوق و شوق، یه شعر کوتاه و بانمک در مورد یه گربه ملوس گفت.
شاعر مهربون یه شعر قشنگ در مورد مامان بزرگ مهربونش گفت که توش از محبت‌های مامان بزرگش کلی تعریف کرده بود.
شاعر قصه‌گو یه شعر خیلی خیلی بلند گفت که توش یه عالمه اتفاق هیجان‌انگیز افتاد.
شاعر باهوش یه شعر پیچیده گفت که اولش قشنگ نفهمیدم چی می‌گه، اما بعدش که دوباره خوندمش، فهمیدم چقدر قشنگه.
شاعر خیال‌پرداز یه شعر عجیب و غریب گفت که انگار از یه دنیای دیگه اومده بود!
شاعر پرشور یه شعر با آهنگ تند و سریع گفت که انگار داشت باهامون حرف می‌زد.
شاعر آروم یه شعر ملایم در مورد طبیعت گفت که آدم رو یاد صدای بارون و آواز پرنده‌ها می‌نداخت.
شاعر خلاق با کلمه‌ها بازی می‌کرد و یه شعر جدید و متفاوت ساخت.
شاعر دلسوز یه شعر غمگین در مورد بچه‌های گرسنه گفت که دلم رو خیلی به درد آورد.
شاعر شجاع یه شعر در مورد آزادی گفت که توش از حق و حقوق مردم حرف زده بود.
شاعر عاشق یه شعر پر از احساس در مورد عشقش گفت که خیلی رمانتیک بود.
شاعر تنها یه شعر در مورد تنهایی خودش گفت که توش یه دنیا غم و غصه بود.
شاعر امیدوار یه شعر در مورد آینده گفت که پر از امید و آرزوهای قشنگ بود.
شاعر پیر یه شعر در مورد گذشته گفت که پر از خاطرات قدیمی و شیرین بود.
شاعر جوان یه شعر در مورد زندگی گفت که پر از انرژی و شور جوانی بود.
شاعر معروف یه شعر خیلی قشنگ گفت که همه دوستش داشتن و از بر می‌کردن.
شاعر گمنام یه شعر خیلی قشنگ گفت که هیچکس اون رو نمی‌شناخت، اما شعرش خیلی زیبا بود.