فضای سایبری چند لایه دارد

ابرهای سایبری معمولاً به صورت مفهومی به چند لایه تقسیم می‌شوند تا ساختار پیچیده و جنبه‌های مختلف آن را بهتر درک کنیم. تعداد و نوع این لایه‌ها بسته به دیدگاه و منبعی که به آن مراجعه می‌کنید، ممکن است کمی متفاوت باشد، اما به طور کلی می‌توان فضای سایبری را به پنج لایه اصلی تقسیم کرد:

1. لایه فیزیکی (Physical Layer): این لایه، زیرساخت‌های فیزیکی فضای سایبری را شامل می‌شود. یعنی تمام دستگاه‌ها و سخت‌افزارهایی که برای اتصال به اینترنت و شبکه‌های دیجیتال استفاده می‌شوند. این لایه شامل موارد زیر است:

   • کابل‌های فیبر نوری، کابل‌های مسی، و زیرساخت‌های بی‌سیم: که ارتباطات داده‌ای را امکان‌پذیر می‌کنند.
   • مراکز داده (Data Centers): که سرورها و تجهیزات شبکه‌ای در آن‌ها نگهداری می‌شوند.
   • کامپیوترها، تلفن‌های همراه، روترها، سوئیچ‌ها، و سایر دستگاه‌های الکترونیکی: که کاربران و سازمان‌ها برای دسترسی به فضای سایبری از آن‌ها استفاده می‌کنند.

2. لایه منطقی (Logical Layer): این لایه به نحوه سازماندهی و ارتباط اطلاعات در فضای سایبری می‌پردازد. به عبارت دیگر، این لایه شامل شبکه‌های کامپیوتری، پروتکل‌های ارتباطی، و سیستم‌های نام دامنه (DNS) است که امکان انتقال و مسیریابی داده‌ها را فراهم می‌کنند. اجزای اصلی این لایه عبارتند از:

   نوشته های مشابه

   • جنگ جهانی اول توسط کدام کشور شروع شد

     4 ساعت پیش
   • پروتکل‌های اینترنت (TCP/IP): که زبان مشترک ارتباط دستگاه‌ها در فضای سایبری هستند.
   • شبکه‌های کامپیوتری (LAN, WAN, Internet): که دستگاه‌ها را به هم متصل می‌کنند.
   • سیستم نام دامنه (DNS): که نام‌های دامنه (مانند google.com) را به آدرس‌های IP عددی تبدیل می‌کند.

3. لایه سایبری-شخصیتی (Persona Layer): این لایه به هویت‌ها و نقش‌های افراد و سازمان‌ها در فضای سایبری اشاره دارد. در این لایه، افراد و سازمان‌ها با استفاده از نام‌های کاربری، رمزهای عبور، و سایر اطلاعات هویتی، در فضای سایبری حضور پیدا می‌کنند و فعالیت می‌کنند. این لایه شامل موارد زیر است:

   • هویت‌های آنلاین (نام‌های کاربری، پروفایل‌های شبکه‌های اجتماعی): که افراد برای تعامل در فضای سایبری ایجاد می‌کنند.
   • سازمان‌ها و نهادهای فعال در فضای سایبری: مانند شرکت‌های تجاری، دولت‌ها، و سازمان‌های غیردولتی.
   • گروه‌ها و جوامع آنلاین: که بر اساس علایق و اهداف مشترک شکل می‌گیرند.

4. لایه اطلاعاتی (Information Layer): این لایه شامل داده‌ها و اطلاعاتی است که در فضای سایبری ایجاد، ذخیره، و منتقل می‌شوند. این اطلاعات می‌توانند شامل متن، تصویر، صدا، ویدئو، و هر نوع داده دیجیتال دیگری باشند. این لایه بسیار گسترده و متنوع است و شامل موارد زیر می‌شود:

   • وب‌سایت‌ها و صفحات وب: که اطلاعات و محتوای مختلفی را ارائه می‌دهند.
   • پایگاه‌های داده (Databases): که اطلاعات سازمان‌یافته را ذخیره می‌کنند.
   • رسانه‌های اجتماعی (Social Media): که بستری برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات و تعاملات اجتماعی فراهم می‌کنند.
   • ایمیل‌ها، پیام‌های فوری، و سایر ارتباطات دیجیتال: که برای تبادل اطلاعات استفاده می‌شوند.

5. لایه شناختی (Cognitive Layer): این لایه، بالاترین و پیچیده‌ترین لایه فضای سایبری است و به جنبه‌های ذهنی و انسانی این فضا می‌پردازد. این لایه شامل درک، تفسیر، و استفاده از اطلاعات در فضای سایبری توسط انسان‌ها و سیستم‌های هوشمند است. این لایه شامل موارد زیر است:

   • دانش و آگاهی: که از اطلاعات موجود در فضای سایبری به دست می‌آید.
   • تصمیم‌گیری و استدلال: که بر اساس اطلاعات سایبری انجام می‌شود.
   • اعتماد و باورپذیری اطلاعات: که در فضای سایبری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
   • جنگ سایبری و عملیات اطلاعاتی: که در این لایه به منظور تاثیرگذاری بر افکار و رفتار افراد و سازمان‌ها انجام می‌شوند.

این لایه‌ها به صورت سلسله مراتبی و وابسته به هم عمل می‌کنند. هر لایه بر پایه لایه زیرین خود بنا شده است و برای عملکرد صحیح فضای سایبری، همه این لایه‌ها باید به درستی کار کنند. درک این لایه‌ها برای تحلیل تهدیدات سایبری، طراحی سیستم‌های امنیتی، و توسعه سیاست‌های مربوط به فضای سایبری بسیار مهم است.