به غذای ذخیره شده در دانه چه می گویند
به غذای ذخیره شده در دانه “آندوسپرم” گفته می‌شود. آندوسپرم بخش تغذیه‌ای دانه است که مواد مغذی مورد نیاز برای رشد گیاهک را در اختیار آن قرار می‌دهد. این مواد معمولاً شامل نشاسته، پروتئین و چربی هستند.
آندوسپرم در دانه‌های مختلف نقش مهمی در جوانه‌زنی دارد. در برخی دانه‌ها مانند گندم، برنج و ذرت، آندوسپرم بخش عمده دانه را تشکیل می‌دهد و سرشار از نشاسته است. اما در برخی دانه‌های دیگر مانند لوبیا و نخود، مواد مغذی بیشتر در لپه‌ها ذخیره می‌شوند و آندوسپرم نقش کمتری دارد.
وجود آندوسپرم در دانه‌ها باعث افزایش بقا و رشد گیاهچه در مراحل اولیه جوانه‌زنی می‌شود. این بخش تغذیه‌ای علاوه بر تأمین انرژی مورد نیاز برای جوانه‌زنی، به عنوان ذخیره‌ای ارزشمند از عناصر حیاتی مانند فسفر، منیزیم و ویتامین‌های گروه B نیز شناخته می‌شود.
در برخی گیاهان، آندوسپرم پس از جوانه‌زنی توسط گیاهچه مصرف می‌شود، در حالی که در برخی موارد، مانند برخی دانه‌های روغنی، ساختارهای ذخیره‌ای دیگری جایگزین آن می‌شوند. این ویژگی در کشاورزی و اصلاح نباتات از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا ترکیب آندوسپرم می‌تواند تعیین‌کننده کیفیت و ارزش تغذیه‌ای دانه باشد.
در صنایع غذایی، آندوسپرم دانه‌هایی مانند گندم و برنج برای تولید محصولاتی چون آرد، نشاسته، روغن‌های گیاهی و حتی برخی نوشیدنی‌های تخمیری مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر این، برخی انواع آندوسپرم دارای ترکیباتی هستند که می‌توانند در صنایع دارویی و تولید مکمل‌های تغذیه‌ای به کار روند. از این رو، بررسی ساختار و ترکیب آندوسپرم در بهبود محصولات کشاورزی و غذایی نقش بسزایی دارد.
آیا دانه ها در هر جایی می توانند رشد کنند چرا
