بازیگر نقش هاله در پشت بام تهران

بازیگر نقش هاله در پشت بام تهران

اندیشه فولادوند، بازیگر درخشان نقش هاله در سریال “پشت بام تهران”، دختری است که با دستانی پر از استعداد و قلبی پر از عشق به هنر، در تاریخ ۷ مهر ۱۳۶۲ در بیمارستان ۵۰۳ ارتش تهران به دنیا آمد. او با روحی سرشار از فلسفه و تفکر، مسیر زندگی‌اش را در دانشگاه در رشته فلسفه پیمود. اما کودکی او پر از علاقه به کارهای یدی بود؛ او به نجاری و خرید و فروش علاقه‌مند بود و حتی مدتی به این کارها مشغول شد.

اولین حضور حرفه‌ای او در دنیای سینما، در نقش «نقره» در فیلم «سربازهای جمعه» به کارگردانی مسعود کیمیایی بود. اگرچه اولین بازی او در فیلم “مریم مقدس” بود، اما “سربازهای جمعه” او را به عنوان یک بازیگر حرفه‌ای به دنیای هنر معرفی کرد. پس از این فیلم، اندیشه مدتی از سینما دور ماند، اما با فیلم “ستاره‌های” فریدون جیرانی به پرده نقره‌ای بازگشت و پس از آن با نقش‌های بی‌نظیر خود در فیلم‌ها و سریال‌های مختلف به فعالیت خود ادامه داد.

اندیشه فولادوند با بازی در فیلم «سنگ اول» به کارگردانی ابراهیم فروزش، موفق به دریافت “نخل زرین” بهترین بازیگر نقش اصلی زن از سومین جشنوارهٔ فیلم «جام جم» شد. او نه تنها در بازیگری درخشان است، بلکه شاعری صاحب سبک نیز می‌باشد. در سال ۱۳۸۷ کتاب شعر “عطسه‌های نحس” را منتشر کرد که بازتاب‌های گسترده‌ای در محافل ادبی داشت. سیزده قطعه از اشعار این کتاب توسط خود شاعر در آلبومی به نام “آخرین حرف معاصر” با آهنگسازی فریبرز لاچینی اجرا و در بهمن ۱۳۹۰ رونمایی شد.

اندیشه فولادوند همچنین کتابی با نام “شلیک کن رفیق” دارد که آخرین اثر اوست و باز هم به نظم نوشته شده است. این کتاب نیز توسط انتشارات ثالث منتشر شده است. او آلبومی نیز با نام “یک خیابان سهم یک افسانه نیست” از اشعارش و با موضوع جنگ و آهنگسازی کارن همایونفر منتشر کرده که جنجال‌های بسیاری پیرامونش شکل گرفت. تمامی اجراهای این آلبوم را خود اندیشه عهده‌دار بود.

شهرت اندیشه فولادوند با سریال “تنهای لیلا” به اوج رسید و با سریال “پشت بام تهران” در سال ۹۴ به نقطه عطف خود دست یافت. بازی در سریال “شیدایی” در سال ۹۰ اولین تجربه او در تلویزیون بود و از آنجا راه خود را به سوی قلب مخاطبان باز کرد. این بانوی هنر، با هر نقشی که ایفا کرده، جان تازه‌ای به پرده‌های سینما و تلویزیون بخشیده و نشان داده است که هنر، تنها در دستان اوست که معنای واقعی خود را می‌یابد.