اسکندر مقدونی که بود
اسکندر مقدونی، که بیشتر با نام اسکندر کبیر شناخته می‌شود، پادشاه امپراتوری باستانی مقدونیه بود که در سال 356 قبل از میلاد در پلا، پایتخت مقدونیه، متولد شد. او در سن 20 سالگی پس از مرگ پدرش، فیلیپ دوم، به سلطنت رسید. اسکندر به خاطر فتوحات نظامی و استراتژی‌های جنگی‌اش مشهور است.
اسکندر در طول سلطنت کوتاه 13 ساله‌اش، یکی از بزرگترین امپراتوری‌های جهان باستان را از طریق فتوحات نظامی خود در سراسر خاورمیانه، آسیا و شمال شرقی آفریقا ایجاد کرد. او هرگز در جنگ شکست نخورد و به عنوان یکی از بزرگترین فرماندهان نظامی تاریخ شناخته می‌شود.
برخی از مهمترین فتوحات اسکندر عبارتند از:
- فتح امپراتوری هخامنشی، که شامل ایران، مصر، و بخش‌هایی از هند بود.
- پیروزی در نبردهای سرنوشت‌ساز مانند نبرد گرانیکوس، نبرد ایسوس، و نبرد گوگمل.
- بنیان‌گذاری بیش از 20 شهر به نام خود، از جمله اسکندریه در مصر.
اسکندر در سال 323 قبل از میلاد در سن 32 سالگی در بابل به طور ناگهانی درگذشت. علت دقیق مرگ او هنوز مشخص نیست، اما گمان می‌رود که مسموم شده باشد یا به بیماری مالاریا یا حصبه مبتلا شده باشد.
پس از مرگ اسکندر، امپراتوری او بین ژنرال‌هایش تقسیم شد و به چندین پادشاهی کوچکتر تبدیل شد.
اسکندر کبیر به عنوان یکی از بزرگترین شخصیت‌های تاریخ شناخته می‌شود. او نه تنها یک فرمانده نظامی نابغه بود، بلکه به عنوان یک رهبر کاریزماتیک و یک سیاستمدار باهوش نیز شناخته می‌شود. میراث او برای قرن‌ها الهام‌بخش مردم در سراسر جهان بوده است.
