چرا در دوره اسلامی اغلب دانشمندان کتابهای خود را به زبان عربی مینوشتند

در دوره اسلامی، زبان عربی به عنوان زبان علم و دانش شناخته می‌شد و اغلب دانشمندان کتاب‌های خود را به این زبان می‌نوشتند. این امر علل متعددی داشت که در ادامه به برخی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌شود:

1. زبان دین اسلام:

اسلام به عنوان دین حاکم در جهان اسلام، نقشی اساسی در ترویج زبان عربی داشت. قرآن کریم، کتاب مقدس مسلمانان، به زبان عربی نازل شده بود و از این رو، یادگیری و تسلط بر این زبان برای فهم آموزه‌های دینی ضروری بود.

2. زبان دیوان و حکومت:

در دوره اسلامی، زبان عربی زبان رسمی دیوان و حکومت بود. از این رو، برای نگارش اسناد و مکاتبات اداری و دولتی از این زبان استفاده می‌شد. تسلط بر زبان عربی برای ورود به دستگاه دیوان و کسب مقامات دولتی نیز ضروری بود.

3. زبان علم و دانش:

در سده‌های اولیه اسلامی، بیت الحکمة بغداد به عنوان مهم‌ترین مرکز علمی جهان اسلام شناخته می‌شد. در این مرکز علمی، دانشمندان از ملل مختلف گرد هم آمده بودند و به تبادل دانش و اندیشه می‌پرداختند. زبان مشترک این دانشمندان برای تبادل علم و دانش، زبان عربی بود.

4. گستردگی زبان عربی:

زبان عربی در گستره وسیعی از قلمرو جهان اسلام، از شمال آفریقا تا شرق دور، صحبت می‌شد. از این رو، نگارش کتاب به زبان عربی، مخاطبان بیشتری را در سراسر جهان اسلام جذب می‌کرد.

5. غنای ادبی زبان عربی:

زبان عربی از غنای ادبی بالایی برخوردار بود و شاعران و نویسندگان بزرگی در این زبان به خلق آثار فاخر ادبی پرداخته بودند. این امر، انگیزه دانشمندان را برای نگارش کتاب‌های خود به زبان عربی افزایش می‌داد.

6. فقدان زبان علمی واحد در جهان:

در دوره اسلامی، در سایر نقاط جهان، زبان علمی واحدی وجود نداشت. از این رو، زبان عربی به عنوان زبان علمی جهان اسلام، جایگاهی ممتاز یافت.