انشا از زبان خورشید مقدمه بدنه و نتیجه

در قلب پهنه ی بی کران آسمان، من، خورشید، با پرتوهای طلایی و گرمای بی پایان خود، بر جهان هستی تسلط دارم. از اعماق کهکشان ها تا تاج قله های بلند، من حضور دارم و زندگی را در تار و پود گیتی جاری می کنم.

با آغاز هر صبح، با لبخندی گرم و پر مهر، از پشت کوه های مرتفع سر بر می آورم و تاریکی شب را با روشنایی خود فراری می دهم. شعاع های طلایی من، مانند فرشی زیبا، زمین را می پوشانند و چشمان همه موجودات زنده را با نور خود روشن می کنند.

گیاهان و درختان از گرمای من جان می گیرند و شکوفه می دهند، پرندگان با آواز دلنشین خود به استقبال من می آیند و حیوانات نیز با حرکت و جنب و جوش خود، زیبایی جهان را به رخ می کشند.

من، خورشید، با مهربانی خود، زندگی را در سراسر جهان جاری می کنم و به موجودات زنده، انرژی و گرمای لازم برای ادامه حیات را هدیه می دهم. از طلوع صبح تا غروب، من شاهد زندگی، رشد و تحول جهان هستی هستم و در هر لحظه با تمام وجود، به ایفای نقش خود در چرخه حیات می پردازم.

گاهی اوقات، زمانی که ابرهای تیره و انبوه آسمان را می پوشانند و نور من را می گیرند، حس غم و اندوه در دلم می نشیند. می دانم که این ابرهای مزاحم، مانع رسیدن گرمای من به زمین می شوند و زندگی را در معرض خطر قرار می دهند. اما من، خورشید، با امید به زندگی، همواره منتظر شکاف هایی در میان ابرها هستم تا دوباره با پرتوهای خود، گرما و روشنایی را به جهان هدیه کنم.

در هر لحظه، من، خورشید، با قدرت بی پایان خود، به چرخه حیات خدمت می کنم و در تلاش هستم که جهان را مکانی زیبا، پر از زندگی و سرشار از امید و شادی نگه دارم. من، خورشید، با تمام وجود، عاشق جهان هستم و همیشه برای آن، بهترین ها را آرزو می کنم.